Camino, voorbereidingen 13, Strabeek - Mestreech

Alweer de laatste dag. Goh wat is het dan eigenlijk snel gegaan. Elke dag een kleine 25 kilometer lopen, douchen, eten, slapen en weer verder. Het is zo'n routine dat ik er aan gewend zou kunnen raken. Moet waarschijnlijk ook wel als je de Camino wilt lopen. Tochtje van "slechts" 2500 kilometer. Maar na deze week toch mooi 125 km korter!
Na een uitgebreid ontbijt (ze hadden zelfs roerei!) stappen we weer op voor de laatste 15 kilometer. We lopen een klein stukje door de bebouwing van Strabeek (=gemeente Valkenburg) en slaan linksaf een veldweg in. Deze weg voert ons naar het pad door het Geuldal, alweer één van de vele mooie plekjes van deze trip. Het pad klimt en daalt, maar altijd blijven we langs de Geul lopen.
Na een paar kilometer worden we (weer) ingehaald door de moeder en dochter uit Dalfsen, die hebben een iets hoger tempo dan wij hebben, maar ze pauzeren wat langer zodat we ze vaak tegen komen.
We lopen door Terblijt heen en worden linksaf gestuurd, een pad in dat volgens het boekje heel modderig kan zijn. Nou dat viel best mee.
En daar zitten dan inderdaad de dames uit Dalfsen weer. Wij lopen door en nemen ergens een verkeerde weg. Daar komen we pas achter als we al te ver weg zijn om om te draaien. Yvonne en haar GPS bieden uitkomst, waar fietsende Belgen het ook niet weten. Rechtdoor lopen tot op een verkeersweg, even rechts af en we zijn weer op de route. Op een grasveldje in een woonwijk van Maastricht nemen we een verdiende pauze. De langslopende mensen kijken wel een beetje raar naar die twee in dat grasveld.
We lopen verder Maastricht in en worden via het station naar de Servaasbrug gestuurd. Volgens mij de mooiste brug van Nederland. Ik heb ergens gelezen dat de Romeinen hem gebouwd hebben, maar dat er in 1220 een nieuwe is gezet. Dat moet dan deze wel zijn. toch knap dat zo'n ding het al meer dan 800 jaar uit houdt.
De route voert ons door het leukste en oudste deel van Mestreech, o.a. langs het politiebureau wat ik herken van "Flikken Maastricht".
Verderop zien we de Pietersberg met het erop gebouwde fort, dat we rechts laten liggen. Ons doel is uiteraard de berg. In de straat naar de berg zit een kroegje, ik beloof mezelf daar een "afmeerbiertje" te drinken.
We klimmen naar boven en dan begint het zowaar wat te spetteren. Bijna op het eindpunt en dan gaat het regenen, verder is er de hele weg geen druppel gevallen. Wel jas aan of geen jas aan? ik denk dat het bij druppels blijft en we lopen maar door naar de groeve. En aan de zijkant van de groeve, daar staat het bord dat het eindpunt van het Pieterpad is (zie foto's).
Uiteraard gaan we hier even zitten genieten, we hebben het gefikst!
Maar ........ we moeten nog wel even terug naar het centrum, naar de Servaaskerk. We willen proberen om een stempel te scoren voor onze Camino paspoorten. Het kan niet zo zijn dat we 5 dagen hebben gelopen en geen enkel stempel erbij hebben gekregen!
Het lijkt erop dat we pech hebben, de kerk is tot 16.30 uur open en het is net 16.45. Balen! Maar wacht, daar laat de beheerder net wat mensen naar buiten. Zouden we alstublieft niet heel misschien toch ..........? En ja hoor, hij is zo goed om ons allebei een sticker/stempel te geven, zet de datum er ook nog bij en zijn paraaf. Zo is het helemaal echt.
En dan gaan we op zoek naar een plek om wat te eten en wat tijd dood te slaan. Gelukkig kost dat allebei weinig moeite.
Rond 19.00 uur pakken we de trein richting Amsterdam, stappen over in Roermond en in Venlo. Hier neem ik afscheid van Yvonne, zij verder naar Nijmegen en ik naar America.
In afwachting van onze trip naar Santiago de Compostela, als die al door gaat. Je weet immers nooit wat het leven gaat brengen!