Dag 7, Namen - Dinant

Na een (voor mij) onrustige nacht - 's avonds laat kwam er nog een nieuwe gast die ook nog eens duchtig snurkte - opgestaan, spullen bij elkaar gepakt en naar de ontbijtzaal gegaan. Hier staat een overvloedig ontbijt in buffetvorm klaar voor alle gasten van de jeugdherberg. Ook de dames en Frank komen naar het ontbijt en Frank besluit om met Yvonne en mij mee te lopen.
Jacqueline en Eveline nemen afscheid, zij pakken de trein terug naar huis en vervolgen hun Camino waarschijnlijk wel een andere keer. Zehra is al eerder klaar en vertrekt alvast. We zullen haar later vandaag weer terug zien.

Uiteraard lopen we weer langs de Maas, dat loopt immers lekker vlak!
In de buurt van Wépion komen we bij een zeilschool (toeval bestaat niet) waar de jeugd in de kleinste zeilbootjes (Optimist?) leert zeilen op de Maas. Ik twijfel sterk of ik me aan zal sluiten, ben zeilen toch wel erg leuk gaan vinden.
Een stuk verder komen we een voormalig binnenvaartschip tegen dat op de wal ligt, niet op eem werf of, zomaar gewoon op de kant. Als we erlangs lopen blijkt dat ze binnen aan het klussen zijn, wie weet maken ze er wel een kroeg of zo van, het wordt mij in ieder geval niet helemaal duidelijk.

De omgeving wordt langzamerhand weer wat ruiger, we lopen tussen steile rotswanden door. Als we wat beter naar de vlekjes op die wanden kijken blijken dat klimmers te zijn. Wel allemaal gezekerd, gelukkig maar.
In de verte doemt Dinant op, ook weer zo'n plaats waar ik een leven geleden ben geweest. We overnachten hier in de abdij van Leffe, inderdaad, die van het bier. Vader Dino (?) opende de deur en begeleidde ons door een deel van de abdij naar de slaapverblijven, waar we Zehra weer aantreffen! Hij spreekt redelijk Nederlands en is zeer geïnteresseerd in onze wederwaardigheden. De slaapverblijven en douches waren recent gerenoveerd en het zag er inderdaad allemaal spic en span uit. Jammer dat de verwarming het niet deed, maar verder was het perfect. Rond een uur of zeven gaan we weer naar beneden, waar in de eetzaal het avondmaal wordt geserveerd. Buiten ons zijn er nog twee mannen, studenten die zich een week lang terug hebben getrokken in de stilte van het klooster om rustig te kunnen studeren.

Rond een uur of half 9 gaan we weer naar beneden, dit keer om een Gregoriaanse mis bij te wonen. Die duurde maar een half uurtje, maar het was heel bijzonder om die monniken dat soort gezangen te horen zingen. Echt heel speciaal om dat eens mee te maken.

Veel zin om Dinant te verkennen hebben we geen van allen, dus gaan we weer met de kippen op stok, morgen wacht er weer een lange dag.