Camino, voorbereidingen 10: Swalmen - Montfort

De tweede dag van onze 5-daagse Pieterpad tocht voert ons van Swalmen naar Montfort. Montfort is redelijk bekend aan het worden vanwege de race prestaties van eerst Jos, en nu Max Verstappen.
Het Pieterpad schampt Swalmen, dus het duurt ook maar even voor we weer op het juiste pad lopen. De vaart zit er goed in, áls we lopen gaat dat met een tempo van pakweg 5,7 km per uur. Miep, de electronische assistente op Yvonne haar telefoon houdt het allemaal nauwgezet bij. Elke kilometer krijgen we een update. Naarmate de dag vordert lijkt het wel of ook Miep langer op zich laat wachten, maar dat zal wel komen omdat we door vermoeidheid langzamer lopen. (Maar dat doen we toch niet? Of wel?)
Vanaf Swalmen lopen we door een bosrijke omgeving richting Boukoul. Ik meen me te herinneren dat onze Guus daar ooit met school of Jong Nederland naar toe gefietst is. Van Nell weet ik zeker dat ze daar ooit met het meisjesgilde is geweest (voorloper JN).

Even later gaan we onder de A73 door, zien een bankje in de schaduw en - waarom ook niet - we besluiten om even te pauzeren. Twee vrouwen lopen langs, we groeten en ze besluiten om er even bij te komen zitten. Het zijn moeder en dochter, komen uit Dalfsen en lopen het Pieterpad vanaf Vorden. Zij lopen weer aan, wij besluiten nog even te blijven zitten. Later op de dag krijgt deze ontmoeting een vervolg.
We lopen door richting Sint Odiliënberg, zien op een gegeven moment een soort schuilhut (met schaduw, héél belangrijk) en nemen weer pauze. Voor diegenen die nu denken "die doen niet anders als pauzeren": tussen de 5 en 8 kilometer gunnen we onszelf een wat langer rustmoment, maar naarmate we langer onderweg zijn pauzeren we vaker en korter.
Terwijl we in die schuilhut zaten komt er een groep seniore dames aan, uiteraard allemaal met e-bikes, die hadden ook graag in "onze" hut gepauzeerd. Helaas pindakaas, hoewel ze er best bij gekund hadden fietsen ze toch maar door.
Verder naar St. Odiliënberg. Volgens iemand die we tegen kwamen waren er verschillende plekken (lees terrasjes) om wat te drinken, helaas, volgens mij waren ze allemaal dicht. En het was er maar 1.
Bijna buiten het dorp gaan we nog even op een bankje zitten. En laat daar nou toch de dochter van eerder die dag langs komen lopen, onderweg om wat boodschappen te doen. Uiteraard raken we aan de praat. Ze vertelt dat ze met haar moeder alleen op pad is, o.a. om haar moeder te helpen haar leven weer een beetje op de rit te krijgen. Moeder blijkt (al 39 jaar!) getrouwd te zijn (geweest) met een man die alleen maar tijd had voor zijn bedrijf. De dochter had een half jaar in het ziekenhuis gelegen en vader had geen tijd gehad (of geen moeite genomen) om zijn dochter op te zoeken! Moeder had daar dus genoeg van gekregen, wilde relatietherapie en toen vader dat niet wilde zijn ze uit elkaar gegaan. Einde oefening zou je denken, maar nee hoor, moeder had nog steeds hoop op herstel van de relatie.
We hebben de dochter (en indirect ook de moeder) veel wijsheid gewenst en zijn verder gelopen richting Montfort. Misschien gaan we ze nog zien, we hebben dezelfde eindbestemming!
Verder naar Montfort, waar we rond een uur of half 5 arriveren. Montfort, waar kennen we dat ook alweer van? Oh ja, iets met auto racen? Je ontkomt er niet aan, lopend langs de stationsstraat komen we langs de zaak van de opa van Max Verstappen, diverse andere horeca gelegenheden adverteren met de races waar Max aan mee gaat doen.
Een paar 100 meter verderop zit onze b & b, PeggySue. Als we aanbellen horen we geen bel, maar klinkt Peggy Sue van Buddy Holly door de hal. Zeer origineel!
Luister hier: https://youtu.be/QzDzt9lGwhM
De b & b is prima ingericht, met echt een geweldige badkamer, die we allebei thuis ook wel zouden willen hebben.
Ook het ontbijt is heel goed geregeld en met een mooi lunchpakket lopen we de volgende ochtend weer aan, onderweg naar Sittard.