Camino, voorbereidingen 9: Venlo - Swalmen

Afgelopen maandag zijn Yvonne en ik vertrokken voor - wat we eerst dachten - de laatste Nederlandse etappes van de Camino. We hadden gehoopt vanuit Venlo richting Maaseik te kunnen lopen, dat lopen had ook best gekund, maar overnachten was een ander verhaal. Bijna geen b&b's op de route en die waar we wilden overnachten waren niet beschikbaar. Dus werd het plan b, de Limburgse etappes van het Pieterpad. Dat wil zeggen vanuit Venlo, via Swalmen, Montfoirt, Sittard en Valkenburg naar de Pieterberg in Maastricht. Etappes van een kleine 20 - 25 kilometer, meer dan genoeg, zoals we met onze eerste trip van Nijmegen naar Venlo hadden gemerkt.
Anyway, met Yvonne afgesproken om rond een uur of 11 bij het station in Venlo. Cora (overbuurvrouw) was zo vriendelijk om mij even naar het station in Horst - Sevenum te brengen, daarmee begon het pas echt.
Buiten het station eerst maar eens de vesten uit getrokken, het was toch warmer als gedacht. Daarna de Kaldenkerkerweg op, richting Vierpaardjes. Voor de mensen die niet bekend zijn in Venlo: dat zijn twee overwegen tussen Venlo en Tegelen.
Daarna lopen we richting Bovenste Molen en Klein Zwitserland. We steken de (Tegelse) Kaldenkerkerweg over en lopen boven langs de rand van de Wambachgroeve. Hier werd vroeger klei gewonnen voor de Tegelse dakpannen industrie. Ėėn van die groeves is heringericht al speeltuin, Klein Zwitserland. Toen de jongens nog klein waren kwamen we er geregeld.
Langs de steilrand, hoogste punt van de grondafzetting van de Maas in de richting van Duitsland, lopen we verder richting Swalmen. Een mooi bosrijk gebied.
Een kilometer of 5 voor Swalmen lopen we verkeerd, waardoor we ( toeval bestaat niet) langs een heuvel in een wei, met op die heuvel een karrewiel. Langs het pad staat een informatiebord met het verhaal van Grietjen. In grote lijnen komt het hierop neer.
Ergens in de 16e eeuw lijkt een jonge vrouw haar baby vermoord te hebben. Ze wordt door de schout en schepenen (allemaal mannen!) op de pijnbank gelegd en bekende uiteindelijk haar baby te hebben gedood. Die baby was (niet onbelangrijk) het resultaat van een verkrachting. Grietjen werd opgehangen op de galgeheuvel (zie foto) en haar lichaam bleef hangen tot het vlees van haar botten was gerot en gegeten, als afschrikwekkend voorbeeld. De verkrachter? Daar werd met geen woord over gerept. Gelukkig gaat dat nu wat anders, hoewel? In sommige samenlevingen komen verkrachters nog steeds ongestraft weg met hun daden. Maar goed, dit is een reisverslag en geen moraliserend verhaal.
Even later komen we langs een boom met aan de stam een kastje met een Christus figuur. Onderin dat kastje een tekst "route naar Santiago de Compostela". Alweer toeval?
We lopen verder en komen wat verderop weer op het Pieterpad terecht. Dat volgen we tot we een stuk langs de Swalm kunnen lopen en ook vlak bij onze b&b voor die nacht zijn: Nicole en Jos Reinders in Swalmen. Mooi, goed, pas nieuw, gezellig en te betalen. Een aanrader dus.
Na een welkomstbiertje gaan we douchen, even later gaan we op zoek naar een eetgelegenheid die we vlak bij de kerk vinden. Het eten is prima, maar Yvonne kan zich toch een paar keer niet inhouden en moet op jacht. Op jacht? Ja zeker. Ook bij haar heeft het Pokémon (wtf is Pokémon GO?) virus toe geslagen. Ik vrees dat ik er nog wel vaker mee geconfronteerd zal worden deze week. Het moet niet gekker worden!